Appie 2012In de afgelopen meivakantie mocht ik weer eens naar Frankrijk vertrekken om drie dagen te gaan offroad rijden met Appie Wagenaar. Drie keer is scheepsrecht en zo hoopte ik dat de derde poging om samen met mijn collega Lucas naar Appie te gaan zou slagen. Helaas is dit opnieuw niet gelukt en kon de vrijgekomen plaats ook niet meer last-minute ingevuld worden. Zo heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben in mijn eentje naar Frankrijk afgereisd.
Woensdag, 2-5-2012Alleen op pad gaan heeft niet mijn voorkeur, zeker niet als ik met de motor onderweg ben. Op woensdag vertrek ik om kwart voor drie met de auto en de trailer met daarop de DR. De files vallen mee, 10 minuten bij Antwerpen, 20 minuten bij Brussel, ik heb het al erger meegemaakt. De sombere luchten wekken nog geen vakantiestemming bij mij op, na Brussel gaat het zo hevig regenen dat ik met vrees uitkijk naar de overnachtingen in een tentje.
Om 19.00 uur kom ik aan bij de boerderijcamping, met veel moeite vind ik de boer en vraag hem of er nog een caravan te huur is. Gelukkig is dat het geval en laat de boer mij mijn “luxe verblijf” voor de komende drie nachten zien.
Ik ben al lang blij dat ik op het droge mag slapen, de eenvoud van de caravan neem ik voor lief. Ik loop naar de stacaravan van Appie die mij hartelijk begroet. Daar maak ik kennis met Nick, die mij meteen helpt om de DR van de trailer te halen. Nick is met zijn Téneré uit Limburg gekomen, de noppen van zijn motor (of beter: wat daarvan over is) zijn getuige daarvan. Even later arriveert Marco met de camper en een Honda XR. Karin blijkt nog onderweg in de file te staan en komt naar verwachting pas rond middernacht aan. Appie wacht daar zeker niet op, tegen half tien is het voor hem bedtijd. Ook ik zoek even later mijn slaapplaats op, ik moet wel een beetje uitgeslapen zijn voor morgen. Een probleempje moet ik nog oplossen: Ik ben namelijk mijn lenshouder vergeten. De geïmproviseerde versie moet voor drie dagen volstaan.
Donderdag, 3-5-2012Om kwart voor 7 gaat de wekker – echt niets voor mij, al helemaal niet voor de vakantie, maar Appie staat om zeven uur klaar met de koffie. Na het ontbijt maken wij nog kennis met Harry, die met zijn 66 jaar de oudste deelnemer is – petje af daarvoor! Alleen Appie is met zijn 76 lentes nog ouder, ongelofelijk hoe vitaal hij is. Hij rijdt gedurende drie maanden per jaar met wekelijks twee groepen drie dagen door de Franse Ardennen. De laatst aangekomen deelneemster is Karin, die samen met haar man Dirk en zoontje Thomas gekomen is. Dirk past overdag op Thomas en zorgt na terugkomst voor de Husaberg van Karin (dat heeft zij goed geregeld!).
Om negen uur vertrekken wij van de camping. Hoewel het droog is neem ik voor de zekerheid mijn regenpak mee. Deze eerste dag wordt een redelijk makkelijke dag (volgens Appie). De hele afgelopen maand heeft het zowat geregend en het hele gebied is goed nat. Veel wegen zijn drassig en glibberig, overal liggen diepe plassen. Dit is een groot verschil met vorig jaar – toen had het de hele maand april niet geregend en was de Franse klei keihard. Glibberen en glijden met de motor is voor mij dus een nieuwe ervaring. De spiksplinternieuwe noppenbanden zullen dus van pas komen! Zodra we op onverharde wegen komen wordt er staand gereden. De DR is nu verlaagd en ik voel me een stuk zekerder op mijn motortje dan vorig jaar. Het voelt goed.
Appie leidt ons langs bosranden, gravelpaden, langs de gele koolzaadvelden en langs een oud spoor, waar om de zoveel honderd meter een paal op de weg springt. De wegen zijn redelijk vlak of glooiend en bieden zo nu en dan een mooi uitzicht op de Champagne Ardennen. Op zo een moment zit Appie trots op zijn motor en steekt zijn arm in de lucht van: “Kijk om je heen en geniet!” De verschillende offroadpaden worden door stukken asfaltweg verbonden, tijd om even zittend te rijden en uit te rusten. Ook de koffiestop op de stoep voor een café en het middageten zijn welkome rustmomenten op deze eerste dag. Niek heeft het moeilijk met zijn Téneré, hij is wel vier keer onderuit gegaan. Daar zie ik niets van, het gebeurt achterin de groep (de dames mogen meteen achter Appie aan rijden). Karin gaat een keer voor mijn ogen onderuit, gelukkig houd ik veel afstand en kan ik zonder problemen uitwijken. Deze dag geniet ik volop, het rijden gaat prima en tot op enkele oeps-momenten gaat alles super. In totaal rijden we ongeveer 130 kilometers en als we om half vier terug bij de camping aankomen is mijn rechter hand best moe geworden.
Intussen komt zelfs de zon door en maak ik nog een wandeling in de directe omgeving. Na het eten zitten we nog met zijn alleen een tijdje in de camper van Marco en om half elf kruip ik weer in mijn caravan.
Vrijdag, 4-5-2012De wekker gaat af – deze nacht was voor mijn gevoel wel erg kort! Oh nee, dit is RedVent, die om kwart over elf opbelt. Hij kan ook niet weten dat ik zó vroeg al in mijn mandje lig…ik mag dus zó verder slapen.
Om kwart voor zeven gaat de wekker dan echt af en ga ik even later bij Appie een kop koffie drinken. Die heeft de kachel in zijn stacaravan lekker opgestookt. Mijn rechter hand doet geen pijn meer en ik heb zin in de rit van vandaag. Het wordt een pittige dag laat Appie ons weten. Er staan klimmetjes en afdalinkjes op het programma, minder veldwegen, meer bospaden, dus meer nattigheid. Ik rij met volle concentratie, vaak met open mond (maar goed dat niemand dit ziet!).
Het is vandaag vriendelijk weer, zelfs de zon komt af en toe door. Desondanks zijn veel wegen erg glibberig, de klimmetjes vallen mee, de hellingen naar beneden vergen alle aandacht – maar het gaat niet slecht. Op een heel glad pad glijd ik weg en terwijl ik aan mijn stuur trek geef ik ongewild gas en beland met een vaart in de struiken. Harry helpt mij om de motor weer overeind te zetten, het was even schrikken maar verdere schade blijft mij en de DR bespaard.
Onder de koffie legt Appie nog even de techniek uit, die we nodig hebben als we voor iets moeten uitwijken en tegen een helling moeten leunen. Het is net als bij het skiën…(dat moet dus een makkie voor me zijn…). Onderweg stoppen we even bij een boerderij, Appie maakt even een praatje met de boer, hoewel de één geen Nederlands en de ander geen Frans spreekt. En toch verstaan ze elkaar prima!
De middagmaaltijd nemen wij bij Filippe, een van Appies stamrestaurantjes. Voor € 11,50 een driegangen menu plus koffie, waar maak je dat nog mee?! En lekker….Ook Dirk en Thomas eten mee, zij zijn met mijn auto gekomen omdat de camper niet van de natte camping weg kon komen.
Niet lang na de middagpauze vraagt Appie aan Karin en mij of wij al een beetje moe zijn, iets dat wij niet geheel kunnen ontkennen. De lange ochtendrit was best zwaar. Appie besluit van zijn geplande route af te wijken…en neemt een bospad dat hij nog niet kent. Appie kent de hele streek als zijn broekzak en ik kan het me haast niet voorstellen dat er nog wegen zijn, die hij in de 21 jaar dat hij in de Franse Ardennen rijdt nog niet gezien heeft. Het is een lang, mul pad en de regen afgelopen periode staat in diepe plassen. Het is een kunst om het juiste spoor te kiezen en zelfs Appie doet sommige stukken zittend op zijn zadel met zijn benen bungelend aan weerskanten van zijn motor. Dit pad gaat boven mijn kunnen en ik ga twee keer onderuit. De laatste keer sneuvelt mijn koppelingshendel; wat ben ik blij dat ik drie reserve remhendels meegenomen heb! Appie heeft een noodhendel voor mij te leen en de mannen hebben gelegenheid om helden te zijn…mijn dank daarvoor!
Hoewel ik er even niet zoveel voor voel, vervolgen wij onze weg door dit bos….even mijn tanden op elkaar en doorrijden….dit doe ik nu even als een watje. Gelukkig rijden we niet hard, want aan het einde van dit pad is een dunne draad dwars over het pad gespannen – het is duidelijk niet de bedoeling om hier te rijden! Appie besluit de weg terug naar de camping via het asfalt af te leggen, toch nog een rit van ongeveer een half uur. Voor Karin en mij heeft Appie nog een complimentje in petto: “Jullie hebben je vandaag kranig gehouden.”
Deze dag sluiten wij af met een gezamenlijke barbecue die door Dirk verzorgd wordt. We hebben een pittige dag gehad en hebben wel trek in een lekkere maaltijd. Ook Harry, die in een hotel in de buurt overnacht, schuift gezellig samen met zijn vrouw aan.
Terwijl Dirk de kolen aansteekt komen er donkere wolken aan. In de verte horen wij al grommen en even later begint het te regenen, te onweren en te hagelen. In een mum van tijd ziet de auto van Appie eruit alsof hij op de wintersport is en staat de hele camping blank. Hele modderstromen vloeien over het terrein, lopen onder de stacaravans door en zetten het toiletgebouw blank. Appie laat ons weten dat hij dit in geen 21 jaar hier heeft meegemaakt! En met deze ervaring weet hij meteen dat er voor de zaterdag, onze laatste rij-dag, geen offroadrit mogelijk is, het zou gewoon té gevaarlijk zijn. Dat is wel erg jammer maar wij hebben hier alle begrip voor. We hebben twee dagen lekker gereden en zitten niet te wachten op een dag sleeën op de motoren. We gaan vandaag iets later slapen, we hoeven morgen niet om zeven uur bij het appel te staan.
Zaterdag, 5-5-2012Vandaag is het weer droog (tenminste van boven), de sporen van de zondvloed van gister avond zijn nog duidelijk aanwezig. Het water moet ook onder mijn caravan door gelopen zijn. De modder die ik van mijn motor weggepoetst had hoef ik niet meer weg te vegen, die is inmiddels weggespoeld. Ik pak mijn spullen in en ga een laatste keer gezellig koffie drinken en kletsen bij Appie. Jammer dat er vandaag niet meer gereden kan worden, wel gelukkig dat Appie het nu al over “volgend jaar” heeft… ja, graag! Ik haal de geleende koppelingshendel van de DR en ontdek in mijn kofferbak: een nieuwe koppelingshendel - dus toch! De mannen mogen weer even helden zijn en helpen om mijn motor op de trailer te laden. De boer laat mij weten hoeveel ik voor de huur van de caravan verschuldigd ben en verzoekt mij om de dertig euro (!) in de brievenbus achter te laten. Ik neem afscheid van alle mederijders en van Appie en maak me op voor de terugreis. Bij een tussenstop in Le Chesne neem ik nog iets lekkers van de bakker mee voor RedVent, mijn arme thuisblijver. Voldaan rijd ik naar huis, steeds met mijn motor in mijn achterspiegel… en met de gedachte: Dit moet ik vaker gaan doen!
09 januari 2015, 16:46:38