Het afgelopen weekend stond weer eens in het teken van bochten rijden. Hiervan dus een kort verslag.
Op vrijdagmiddag ben ik richting Grandru vertrokken. Na schooltijd heb ik mijn boeltje achter op mijn motor gebonden en hoppa - richting Ardennen gereden. Files rond Antwerpen vielen mee, bij Brussel kon ik aanhaken bij een groepje van vier motoren, die zich door de auto's heen wurmden. Dat was ideaal voor mij,want in mijn eentje durf ik dat eigenlijk niet goed.
Voor de 260 kilometer lange rit had ik een koffiestop voor mijzelf ingepland, maar aangezien alles voorspoedig liep ben ik meteen doorgereden en kwam ik rond vijf uur aan bij Jacintho en Katharina in Grandru. Voor mij zag ik net de deelnmers van he vorige groepje aankomen, inclusief de "bochtenmeester" J-P, die zijn motor in de intussen welbekende kelder stalde.
Na een bakje koffie en een babbel heb ik mijn kamer betrokken. Vanuit het raam kon ik mijn mederijders zien aankomen - drie mannen, allemaal met een BMW GS, waarvan eentje duidelijk verlaagd was. Toen ik mijn tas uitpakte moest ik vaststellen dat mijn "ik ben iets vergeten - gevoel" mij niet in de steek gelaten had. Toen ik enkele weken geleden naar Appie ging, was ik mijn lenshouder vergeten, die had ik dus deze keer wel bij me. Nu kwam ik erachter dat mijn tandenborstel thuis gebleven was. Geen nood: Katharina kon dat hiaat invullen. Jacintho zorgde intussen weer op voortreffelijke wijze voor de innerlijke mens en na tafel werd er nog gezellig nagetafeld.
De volgende morgen was er na het ontbijt een presentatie van J-P, de ingekorte versie dan, aangezien drie van de vier deelnemers recidivisten waren. Rond tien uur hebben we de paardjes uit de kelder gehaald en gingen we rijden. Het verhaal over tegen sturen mocht meteen in de praktijk gebracht worden. Ik zat erg op mijn gemak op mijn motor, iets dat in zulke situaties niet altijd het geval is - vaak ben ik een beetje gespannen en bang om "fouten te maken". De aanwijzingen die ik in mijn oortje krijg, geven vertrouwen. Daar waar het goed gaat, wordt het bevestigd, daar waar iets verbeterd moet worden, geeft J-P duidelijke aanwijzingen hoe het anders moet. J-P laat twee mensen voor zich uit rijden en twee mensen achter zich aan rijden. En denk maar niet dat, als je achter hem aan rijdt, je rijgedrag niet opgemerkt wordt - J-P heeft ogen van voor én van achter!!!
De aandacht gaat vooral uit naar het rijden van mooie, vloeiende lijnen, gecontroleerd de bocht in rijden en progressief gas gevend er weer uit komend. En dat kunnen we gedurende de hele dag heeel vaak in praktijk brengen aangezien er genoeg bochten te vinden zijn in Luxemburg. Velen daarvan zijn voorzien van een mooie asfaltlaag, daar voel ik mij wel erg fijn met mijn Cebeetje. Op de slechtere wegen met een hobbelige ondergrond stuiter ik een beetje over de weg, de GS'sen zijn hier echt in het voordeel.
De meest moeilijke stukken vormen voor mij de haarspeldbochten, die blijven toch nog steeds lastig, net als al het langzame werk op de motor. In één van de wat nauwere bochten (en het was niet eens een echte haarspeldbocht) heb ik mijzelf doen schrikken: bij het terugschakelen had ik niet door dat ik naar de eerste versnelling terug schakelde
en brak mijn achterwiel uit. Achteraf gezien was er weinig aan de hand, maar in de situatie zelf maakte het mij toch aan het schrikken - en dat duurt dan eventjes voordat ik weer lekker rijd. Gelukkig komt het goede gevoel niet veel later weer terug.
Na een van de tussenstops, waarbij J-P even evalueert, mag ik van motor wisselen en en op de verlaagde Gs 800 rijden. Deze kans laat ik mij iet ontgaan, echter moet ik eerlijk toegeven dat ik niet gelijk verkocht was. Het brede, voor mij iets te hoge stuur lieten mij niet echt lekker zitten. Daarnaast was ik ook niet gelijk vertrouwd met het kiezen van de juiste versnelling. Ik ben een "gevoelsrijder" en kan niet altijd beredeneren wat, hoe en waarom ik iets doe. Met een vreemde motor moet ik dus eerst vertrouwd raken.
Terug op mijn Cebeetje rijden we verder en naderen op een gegeven moment Esch-sur-Sure, waar de vraag van J-P "Hebben jullie trek in een ijsje?" sociaal wenselijk positief beantwoord wordt
. We belanden dus op een terrasje en zitten even later van ijs en een doorbrekende zon te genieten. De middag vordert en we sturen weer richting Grandru. Bij aankomst staan er 181 km op de dagteller. De inspanningen van deze dag en de twee Chouffe biertjes die ik mijzelf gun, zijn er later debet aan dat ik op de kamer gebeld word. Jacintho informeert of ik nog geen honger heb....hij verwent ons deze avond weer met een heerlijk maal. Na het eten bekijken we nog een aantal videofragmenten - best leuk om jijzelf eens te zien rijden.
Op zondag ochtend begroet ik de mannen die al aan de ontbijttafel zitten met de vraag, wie zijn douche aan heeft laten staan.....het regent namelijk pijpenstelen, bah! Na een uitvoerig ontbijt, een kopje koffie, een kopje koffie en nog een kopje koffie regent het nog steeds en nemen we gezamenlijk het besluit om deze dag niet meer te gaan rijden, jammer maar helaas! De GS-mannen maken zich op de motor op weg naar huis richting Randstad, ik heb de luxe van een lift op de trailer van J-P, althans mijn Cebeetje, wel te verstaan.
Het was weer een leerzaam, gezellig weekend en ondanks dat het iets korter dan gepland uitgevallen is, heb ik heerlijk genoten! Jacintho en Katharina, bedankt voor jullie goede zorgen, GS'-mannen, bedankt voor het amusante gezelschap, J-P, bedankt voor alles!
En, er is natuurlijk ook nog geplakt:
De filpmjes van J-P:
https://picasaweb.google.com/lh/photo/fp4FiQvGPTJj3QOs6OKpzEfb4bFgLCpbeQOiqPV7aow?feat=directlinkhttps://picasaweb.google.com/lh/photo/lwo42W20RR_vSqsUOJwEvUfb4bFgLCpbeQOiqPV7aow?feat=directlink
26 mei 2014, 19:00:06