Motortypes

[Border]

Customs

Factory customs (toermotorfiets)
Factory custom is een motorfietsclassificatie. Dit is een motorfiets die al door de fabriek als custom is opgebouwd.

Indrukwekkende lijst heb je al.
Heb ook nog wat voor je.
Je moet maar zien wat je er mee doet.

De eerste customs waren vroeger puur gebruiksvoertuigen en dan vooral auto's.
Dat waren dan van die kleine bestelauto's en pick-ups.
custom = gebruik

Later (de sixties) werden die  "oude" knarren door de jongelui, die geen dure nieuwe auto konden betalen maar wel een exclusieve auto wilde hebben, opgepimpt ,
oftewel ge-customized.   customize = aanpassen.

De tegenwoordige "customs" (bij de motoren) zijn dus aangepaste en/of opgepimpte motoren met meestal een chopper met een dik V-blok als basis.

Succes verder bij je "studie".

ik heb jouw beschrijving gebruikt  bedankt

[Border]

MOTORTYPES PART 2

Streetfighters



Een streetfighter is een kale sportieve motorfiets zonder stroomlijnkuip. Dit type ontstond toen motorrijders zelf de kuipen van hun sportmotoren sloopten om ze op die manier lichter en wendbaarder te maken. Dit ging ten koste van de stroomlijn, maar dat is op bijvoorbeeld bergweggetjes niet zo belangrijk. Zo kreeg men een naked bike met het vermogen van een sportmotor.
Uiteindelijk zijn een aantal fabrikanten van motorfietsen op de vraag ingesprongen en worden streetfighters nu ook kant en klaar geleverd. De Italiaanse Triumph-importeur Numero Tre is al halverwege de jaren negentig begonnen Triumph's tot streetfighters om te bouwen.
 
Worden choppers vaak in het rijwielgedeelte verlengd, bij streetfighters gaat het net andersom en worden meestal in het rijwielgedeelte verkort. Dit wordt meestal gedaan door een steilere balhoofdhoek te maken waardoor de voorvork net iets meer rechtop komt te staan. Het resultaat is een motor die zeer scherp stuurt waardoor een buitengewoon goede wegligging in combinatie met een grote wendbaarheid mogelijk is. Dit verkorten, al spreken we over slechts enkele centimeters, geeft de motor een agressief uiterlijk. meestal wordt dat nog versterkt door minimale koplampen in een zeer klein stuurkuipje. Omdat het motorblok en de bedieningselementen goed zichtbaar zijn worden de motoren vaak opgebouwd met in het oog springende details zoals schroeven en bouten in kleur, verchroomde onderdelen en veel roestvast staal om bougiekabels en remleidingen.
 
De markt is sinds ongeveer 2000/2001 begonnen met op deze rage in te springen met de Oostenrijkse KTM Duke en de Italiaanse Ducati Monster, de namen zeggen al iets over hun uiterlijk en kunnen. Omdat streetfighters puur op prestatie worden gebouwd, en dan ook nog optimaal prestaties bij hoge snelheid waarbij hoge eisen aan remmend vermogen en wendbaarheid worden gesteld, zijn het geen goedkope motoren om te bouwen. Het motorblok wordt vaak ook flink opgevoerd. Ook vering, banden en daarmee de velgen, sturen en uitlaatsystemen worden flink onder handen genomen.
 
Soms worden streetfighters nog extra opgevoerd, bijvoorbeeld door toepassing van een turbocompressor of lachgasinjectie.
 
In Nederland sluimert het Streetfightergebeuren nog in een relatief sluimerend bestaan. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Duitsland waar dit toch een zeer nadrukkelijke groep is binnen de groep motorrijders. Voor Nederland is er nu een speciale landelijke website opgezet die tracht hier meer leven in te blazen: XtremeBikez.

Toermodellen

Binnen de categorie toermotorfietsen bestaan verschillende classificaties, hoewel ontwerpers de vrijheid hebben ( en nemen) om motorfietsen te ontwikkelen die niet makkelijk in een bepaald hokje te plaatsen zijn. Zo zou de "sporttoerer" binnen de sportmotoren kunnen vallen, afhankelijk van de meer sportieve aspiraties van het model, en zou een voor het terrein geschikte allroad in de categorie terreinmotoren kunnen vallen.

Commuter bike



Commuter bikes zijn eenvoudige motorfietsen die ontworpen zijn voor goedkoop woon-werkverkeer. Vooral in het voormalige Oostblok werden motorfietsen voor dit doel geproduceerd. Ze worden in de Derde wereld ook voor allerlei transportdoeleinden gebruikt. Vooral tweetaktmotoren zijn lange tijd voor woon- werkverkeer populair geweest, vanwege het eenvoudige onderhoud en de lage gevoeligheid voor korte ritten. Bij viertaktmotoren is het opwarmen van de motor veel belangrijker. In Europa hebben veel motorrijders meerdere motorfietsen: één voor het motorrijden als hobby, één als "pekelfiets", een commuter bike die als werkpaard wordt gebruikt.

Elementary bikes



Dit zijn eenvoudige motorfietsen zonder toeters en bellen, zoals stroomlijnkuipen, koffersets enz. Ze worden ook wel aangeduid als "naked bikes", maar toch is er een verschil. Elementary bikes zijn in de regel ineens als zodanig ontwikkeld, terwijl Naked bikes "spin offs" zijn van snellere, gestroomlijnde modellen.

Hybrid sports



Dit zijn sportieve motorfietsen met stylingelementen van andere motorfietstypen. Hoewel er al eerder motorfietsen waren geweest met stylingkenmerken van verschillende typen, zoals de allroadmotoren, zette Yamaha in 1990 met de TDM 850 een geheel nieuw type neer, dat van de fabriek de naam "Hybrid Sports" mee kreeg, met kenmerken van een allroad, maar ook met de Deltabox- en Genesis-technologie (voorover hellende cilinders) van de zeer sportieve FZ 750 die al in 1985 op de markt was gekomen. Deze technologie was ook op het Morpho-studiemodel (1990) te zien geweest. Tegenwoordig zijn de allroads en de TDM naar elkaar toe gegroeid, zodat motorfietsen als de Suzuki V-Strom en de Honda Transalp in dezelfde vijver vissen. De Yamaha TDM 900 valt inmiddels beter in de categorie "Allroad" in te delen.

Light touring



Dit is een eenvoudige, niet te zware toermotorfiets, comfortabel en gemaakt voor langere ritten. Niet zelden zijn dit kleinere versies van Serious Touring modellen. Zo wordt de Honda NT 700 V Deauville ook wel eens de "kleine Pan European" genoemd.

Rat Bikes



Een Rat Bike is een motorfiets, die minimaal wordt onderhouden, waardoor modder, pekel en roest vrij spel hebben.
De machine moet wel lopen en wordt voornamelijk gerepareerd met tape en ijzerdraad. Tijdens de Daytona Beach Bike Week is tijdens de Rat's Hole Custom Show een verkiezing van de "mooiste" Rat Bike. Hoewel een rat bike er bijzonder onderkomen uit ziet met matzwarte lak en veelal "motorvreemde" objecten er op gebonden, is de techniek meestal perfect. De oplettende kijker ontdekt dan ook uitstekende banden, een perfect lopende motor, etc.

Retro bikes



Een retro bike is een moderne motorfiets met ouderwets uiterlijk. Dit is dus niet hetzelfde als een oldtimer, die authentiek uit oudere tijden stamt. Retro bikes worden om verschillende redenen gemaakt:
 
Oud lijkende maar moderne motorfietsen
De Yamaha SR 500 kwam in 1978 op de markt, maar refereerde aan de Engelse eencilinders uit de jaren vijftig en -zestig
De Honda GB 500 TT Clubman uit 1985 verwees niet alleen qua uiterlijk naar oude Britse eencilinders; "TT" verwees naar de Tourist Trophy en de naam "Clubman" was al bekend van de Engelse Clubman-races en modellen van BSA, Matchless, Royal Enfield en Velocette
De nieuwe Triumph tweecilinders verwijzen rechtstreeks naar de Speed Twins van vroeger
De Royal Enfield Bullet uit 2006 is niet echt doorontwikkeld sinds de jaren zestig

Retro bikes zijn ontstaan omdat veel motorrijders enerzijds verlangden naar het uiterlijk van een klassieke motorfiets, maar niet naar de technische problemen ervan. Dit bleek vooral toen Yamaha de XT 500 terreinmotor introduceerde. Plotseling gingen veel mensen deze motor ombouwen tot "straatmodel". Het ging ze daarbij eigenlijk om de eencilinder-viertaktmotor, die vroeger ook in veel Engelse motorfietsen werd gebruikt. De Yamaha-motor lekte echter geen olie. Yamaha speelde hierop in door de SR 500 uit te brengen, met hetzelfde motorblok. Ook andere merken brachten retro bike's op de markt, zoals de Honda GB 500 TT Clubman.
 
Achtergebleven ontwikkeling
Andere retro bikes worden in de voormalige Sovjet-Unie en het Verre Oosten gemaakt omdat ze in een ver verleden van Westerse merken zijn overgenomen. Omdat er weinig tot geen ontwikkelingen meer aan zijn geweest blijven ze noodgedwongen het "retro"-uiterlijk houden. Zo lijkt een Royal Enfield uit India nog precies op het oorspronkelijke Britse ontwerp uit de jaren vijftig, een ook de IMZ Ural en KMZ Dnepr-modellen lijken nog op vooroorlogse BMW's.
 
Herinnering aan het eigen merkverleden
Sommige motorfietsmerken hebben in hun eigen verleden beroemde of karakteristieke motorfietsen gemaakt. Soms brengen ze modellen uit die met moderne techniek maar een "oud" uiterlijk herinneren aan die motorfietsen. Zo maakt het merk Triumph, tegenwoordig bekend van zeer moderne en sportieve driecilinders, ook weer de klassiek ogende "Bonneville" tweecilindermodellen. Hierbij is zelfs de brandstofinjectie "vermomd" als twee carburateurs. Ook alle Japanse fabrikanten leveren modellen die op motorfietsen uit de jaren zeventig lijken. Kawasaki, dat voortkwam uit het merk Meguro, heeft de W 650, een replica van de Meguro Stamina. Ducati presenteerde in 2005 de Classic Sport-serie, drie modellen die rechtstreeks verwijzen naar succesmodellen uit de jaren zeventig. Moto Guzzi herintroduceerde in 2008 een serie V7 motoren, naar oud voorbeeld.
 
Timeless
De Timeless motorfiets past in geen van deze categorieën. Dit zijn wel nieuwe, maar geen "moderne" motorfietsen. Timeless motoren zijn exacte kopieën van een Harley-Davidson uit 1910.

Sporttoerers



Een "sporttoerer" of "Allround Sports" is een tussenvorm van een toermotor en een sportmotor. Enerzijds doen het uiterlijk en de stuureigenschappen denken aan een sportmotor, anderzijds is de motor voorzien van het comfort van een toermotor. Rijders die graag een sportieve motor willen maar daarnaast vrij veel kilometers rijden kiezen vaak voor een sporttoerer. Sporttoerers zijn vrijwel altijd zware (> 1200cc) modellen die meestal meteen als zodanig zijn ontworpen en dus niet zijn afgeleid van zware toermotorfietsen. In veel gevallen is de grens tussen deze categorie en de categorie "Serious Touring" niet erg scherp. De Yamaha FJR 1300 is bijvoorbeeld zo'n grensgeval. Kawasaki legt de grens duidelijker door afzonderlijke modellen te maken: de GTR 1400 als toermodel, de ZZR 1400 als sporttoerer.
 
Kenmerken
De zithouding is redelijk ontspannen maar verder voorovergebogen dan bij een toermotor. De voetsteunen zijn hoger en verder naar achteren geplaatst.
De passagier heeft genoeg ruimte.
De stroomlijn is sportief van snit en lager dan die van een toermotor. Hierdoor heeft de rijder meer wind op zijn lijf staan en zal hij/zij bij hoge snelheden achter de kuip moeten schuilen.
Het motorblok is meer op topvermogen getuned dan een toermotor. Een sporttoerer is dan ook bedoeld om gedurende lange tijd hoge gemiddelden te kunnen aanhouden.
Sporttoerers worden meestal met kettingaandrijving maar soms ook met cardan aangeboden. Vanwege de goede reiscapaciteiten van een sporttoerer worden extra's als koffersets en handvatverwarming vaak als optie geleverd.

Serious Touring



Dit is een toermotorfiets, gemaakt voor langere reizen. Deze heeft meestal een grote cilinderinhoud en grote mate van comfort, ook voor de duopassagier. De machine is vaak uitgerust met een ergonomiepakket, handvatverwarming en cardanaandrijving. Het rijklaar gewicht benadert of overschrijdt de 300 kg, wat de handelbaarheid bij lage snelheden niet ten goede komt, maar desondanks is deze motor "op de vierkante meter" makkelijker te hanteren dan de veel zwaardere "Full Size Touring".

Full Size Touring



Dit is een zeer zware toermotorfiets, voorzien van alle luxe accessoires, zoals een audio-installatie, luchtvering en GPS. De motorfietsen overschrijden niet zelden de 400 kg. De moderne Honda GoldWings hebben daarom zelfs een installatie om achteruit te kunnen rijden. Stamvader van deze categorie is de Honda GL 1100 GoldWing Interstate uit 1980. In een poging om een graantje mee te pikken van de hype die ontstond toen Honda met deze zware toerbuffels op de markt kwam, brachten de andere Japanse producenten concurrende modellen uit: Yamaha met de XVZ 12 TD Venture en Venture Royale (1983), later opgewaardeerd tot de XVZ 13 TD Venture Royale (1992) en XV 13 S Venture (1994), Kawasaki bracht in eerste instantie de Z 1300 Voyager met het zescilinder blok van de Z 1300 uit (1985), maar later (in 1992) kwam de ZG 1200 Voyager met een eigen viercilinder blok uit. Suzuki bracht de GV 1400 GD Cavalcade LX (1985) en de GV 1400 GD Cavalcade LXE (1989). BMW bracht zelfs in 1998 nog de K 1200 LT uit. Deze machine was echter gebaseerd op de bestaande K 1200-modellen, was daardoor lichter en wendbaarder dan de échte zware toermachines. Al deze concurrenten hebben inmiddels in het stof gebeten en zijn van de markt verdwenen. Honda is daardoor onbetwist marktleider met de (inmiddels ook al enigszins verouderde) GL 1800 GoldWing die in 2000 op de markt is gekomen.

[Border]

MOTORTYPES PART 3

Zijspannen



Een zijspan is een aan een motorfiets gemonteerd wagentje, meestal voorzien van een zitplaats, maar dat soms ook dienst doet als bagageruimte. Ook in bepaalde motorsporten wordt gebruikgemaakt van een zijspan, zoals in de wegracerij, grasbaanraces en de zijspancross.
 
Geschiedenis
Vrijwel onmiddellijk nadat de verkoop van motorfietsen een aanvang had genomen, kwam hun grootste beperking boven drijven: er kon slechts één persoon op rijden. Duozadels bestonden nog niet, en er werden allerlei oplossingen bedacht, zoals achterspanwagens. Dit waren rieten aanhangwagentjes die (niet zelden voorzien van een parasol) achter de motorfiets werden gehangen en waarin een dame comfortabel kon zitten. Fabrikanten waren er eind 19e- begin 20e eeuw echter ook nog niet uit wat de meest ideale oplossing was: twee-, drie- of vier wielen. Constructeurs van tricars en tricycles, zoals Léon Bollée en De Dion-Bouton, konden hun driewielers tamelijk eenvoudig van enkele extra zitplaatsen voorzien, terwijl andere fabrikanten het zochten in een soort bakfiets, de forecars, met het voordeel dat de passagier niet in het uitlaatgas en het opgeworpen stof zat. Václav Laurin en Václav Klement staan te boek als de uitvinders van het zijspan. Zij hadden de constructie van motorfietsen dan ook hun geheel eigen wijze aangepakt: ze maakten geen fietsframe met een motor er in, maar ze bouwden een motorblok en construeerden daar een stevig frame omheen. Dat was stevig genoeg om de zijdelingse krachten van het zijspan op te vangen. In 1901 produceerden zij de eerste zijspannen, maar pas rond 1910 kwam de productie overal op gang, meestal door de motorfabrikanten zelf. Het waren veelal zeer luxueuze fauteuils, gemaakt van riet en met leer of pluche bekleed. De motorvermogens waren in die tijd nog dermate laag, dat het frame niet al te veel van de constructie te lijden had. In tijden dat de motorfiets nog een gebruiksartikel was en als vervoer voor de minder draagkrachten dienst deed, namen zijspannen, met name in het Verenigd Koninkrijk, een enorme vlucht. Er kwamen zijspanfabrieken en de zijspannen werden niet zelden groot genoeg om een flink gezin mee te nemen.
 
Zijspancombinatie
Een zijspancombinatie is een combinatie van motorfiets en zijspan in onverbrekelijke samenbouw. Dit in tegenstelling tot de motor met zijspan, waarbij meestal het zijspan afgekoppeld kan worden. Omdat een zijspancombinatie voor permanent zijspangebruik is gebouwd, worden andere wielen en autobanden gebruikt en is de combinatie vaak lager gebouwd voor een goede wegligging.
 
Doordat het zijspan niet afgekoppeld kan worden is het ook mogelijk de voorwielophanging aan het zijspan te bevestigen of te experimenteren met andere wielophangingen, zoals fusee- en naafbesturingen.
 
Motor met zijspan
Een zijspan kan demontabel zijn, waardoor met spreekt van een "motor met zijspan". Deze constructie heeft altijd nadelen en wordt tegenwoordig niet vaak meer toegepast:
De frameconstructie van motorfietsen is zelden sterk genoeg om zonder gevaren een zijspan te monteren. En zelfs al is ze dat wel: een strak sturende combinatie wordt het nooit.
De motorbanden zijn minder geschikt en slijten zeer snel bij zijspangebruik. De montage van blokbanden kan hier een kleine verbetering brengen, maar deze staan sologebruik niet meer toe.
Als het zijspan weer gedemonteerd is, merkt men niet zelden dat het frame toch te lijden heeft gehad onder het zware zijspan en het weggedrag niet meer is wat het geweest is. Zijn de normale motorbanden blijven zitten, dan zit hier een "recht" slijtagepatroon op, waaronder het bochtenwerk ernstig te lijden heeft.
De grote (18- of 19") wielen dragen niet bij aan een strak sturende combinatie vanwege het hoge zwaartepunt.
 
Demontabele zijspannen werden veel toegepast op de lichte commuter bikes uit het voormalige Oostblok (MZ, Jawa en CZ).
 
Werkpaarden
In de loop van de geschiedenis werden - naast triporteurs - ook zijspannen vaak als bedrijfsvoertuig (commercial) ingezet. En net als de triporteurs werden ook zij verdrongen door de opkomst van de kleine bestelwagen.
 
Militaire zijspannen
Een bijzondere vorm van de "commercial" waren de vele militaire zijspannen die vooral voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog werden geproduceerd. In deze periode werden ze gebruikt om plaats te bieden aan een boordschutter of voor berichtenverkeer of als snel verkenningsvoertuig. Maar ook in de Eerste Wereldoorlog werden al zijspancombinaties ingezet. Ze waren dan meestal voorzien van een enorme mitrailleur, te groot om nog ruimte te bieden aan een tweede persoon. De schutter moest dan achter op de motor plaatsnemen.
 
Mechanische eisen aan het frame
Het is niet mogelijk zonder meer een zijspan aan elke motorfiets te bevestigen. Deze moet hiervoor stevig genoeg zijn. Met name het hoofdframe en het balhoofd krijgen grote krachten te verwerken. Er zijn tegenwoordig vrijwel geen motorfietsmerken meer die motorfietsen leveren die aan deze hoge eisen voldoen. Daarom worden er voor de montage van een zijspan extra verstevigingen (subframes) aangebracht of zelfs speciale frames ontwikkeld.
 
Overbrenging
Niet alleen de bevestiging van het zijspan stelt eisen aan de motorfiets; het hogere gewicht en het grotere frontaal oppervlak brengen de maximaal haalbare snelheid omlaag. Om die reden wordt de overbrenging tussen versnellingsbak en achterwiel aangepast. Bij een motorfiets met cardanaandrijving zoals de BMW betekent dit dat er een aangepast pignon en kroonwiel toegepast wordt. Bij kettingaandrijving wordt een andere tandwielcombinatie gebruikt. Bij zijspancombinaties, die niet zonder zijspan gereden kunnen worden, is het gebruik van kleinere wielen met autobanden in de meeste gevallen voldoende om de overbrenging aan te passen.
 
Beremming
Het 'derde wiel' (het wiel van het zijspan) kan zijn:
 onberemd
 mechanisch beremd
 hydraulisch beremd
 
Rijden met een zijspan
Het rijden met een zijspan wordt door (solo-)motorrijders nogal eens onderschat. De feitelijke bediening van de motor blijft uiteraard hetzelfde, het rijden zelf is echter een ander verhaal. Het is zeer raadzaam om een cursus te volgen in het zijspanrijden of les te krijgen van een ervaren zijspanrijder, voordat men alleen met een combinatie op stap gaat. Er zijn meerdere verhalen van onervaren rijders die in de sloot eindigen of over de kop slaan.
 
Geen balansvoertuig
Een van de grootste problemen is dat motorrijders hun motorfiets besturen als balansvoertuig, en op een motor met zijspan geneigd zijn door het verplaatsen van hun lichaamsgewicht de combinatie te besturen. De motor met zijspan reageert hier uiteraard niet op en gaat rechtdoor.
 
Scheef trekken
Een motor met zijspan trekt scheef:
 bij het gas geven naar de zijde van het zijspan (want dat is niet aangedreven)
 bij het gas dicht draaien naar de zijde van de motorfiets (want het zijspan "duwt door")
 bij het inknijpen van de koppeling naar de zijde van de motorfiets (want het zijspan duwt ook nu door)
 
Remmen als stuurhulp
Snel rijden met een motor met zijspan gaat beter als bochten worden genomen met behulp van de remmen:
 De voorrem remt in de regel alleen de motorfiets af, waardoor de combinatie naar links stuurt
 De achterrem remt in de regel ook het zijspan af, waardoor de combinatie naar rechts stuurt
 
Hierbij wordt verondersteld dat het zijspan rechts gemonteerd is, wat gebruikelijk is in landen waar men rechts rijdt. Bij een zijspan aan de linkerkant geldt natuurlijk het omgekeerde.
 
Aquaplaning
Door toepassing van (brede) autobanden in combinatie met het relatief lage gewicht van een zijspancombinatie kan gemakkelijk aquaplaning ontstaan.
 
Afstellen van de combinatie
Een zijspancombinatie wordt zodanig afgesteld dat wanneer het zijspan leeg is, de combinatie naar links en bij een beladen zijspan naar rechts trekt. Bovendien kan de berijder de afstelling zodanig aanpassen dat de combinatie bij de door hem/haar meest gereden snelheid rechtdoor gaat. Rijdt men bijvoorbeeld zelden op de autosnelweg, dan zal dat bij ca. 80 km/h zijn.
 
Een zijspancombinatie is een asymmetrisch geheel. Dit houdt in dat de combinatie automatisch naar de zijde trekt waar de zijspanwagen aan gemonteerd is. Dit wordt gecompenseerd door de combinatie zodanig af te stellen dat de combinatie bij een bepaalde snelheid rechtdoor gaat. Middelen hiervoor zijn het toespoor en de vlucht van de motor. Het toespoor houdt in dat het zijspanwiel aan de voorzijde naar binnen staat en zodoende de combinatie als het ware weer de goede richting in duwt. De vlucht van de motor houdt in dat de motorfiets iets schuin naar buiten helt en zodoende de combinatie de goede richting op trekt, dit is ca. 3°. Bij hogere snelheden gaat de luchtweerstand van het zijspan ook een rol spelen, de combinatie wordt daardoor weer meer naar één zijde getrokken. Het is zaak om een goede balans te vinden in de afstelling, die door de luchtweerstand bij hogere snelheden nooit helemaal ideaal zal zijn. Ook de voorloop van het zijspanwiel speelt een rol bij de besturing.
 
(Semi-) Terreinmotoren
 
Allroads



Zoals de naam al zegt zijn deze motorfietsen eigenlijk geschikt voor "alle wegen". Ze zijn ontstaan doordat motorrijders hun offroadmotoren op de openbare weg gingen gebruiken. Ze hadden immers een kenteken, maar de banden waren, zeker bij de "stamvader", de Yamaha XT 500, helemaal niet geschikt voor gebruik op asfalt. In de loop van de tijd zijn er dan ook, zowel op het gebied van de veerwegen en de banden, aanpassingen door de fabrikanten gedaan om een motorfiets meer of minder geschikt te maken voor asfaltgebruik. Binnen deze categorie is dan ook een (moeilijke) verdeling te maken: wel of niet bruikbaar in het terrein. De Yamaha XT 660 Z Ténére is nog tamelijk goed bruikbaar in het terrein, modellen als de Honda XL 700 V Transalp en de Suzuki DL 650 V-Strom in het geheel niet. De term "allroad" slaat vaak minder op de bruikbaarheid op verschillende ondergrond, maar meer op het uiterlijk. Op zich is dat geen vreemde ontwikkeling, want daadwerkelijk gebruik in het terrein, komt - net als bij SUV's - nauwelijks voor. Daarom zijn de allroadmotoren ook geëvolueerd, van lichte, op enduromotoren lijkende modellen met één cilinder in de jaren tachtig, zoals de Honda XL-modellen, de Suzuki DR-modellen, de Yamaha XT's en de Kawasaki KL's naar modellen die veel lijken op de machines die in woestijnrally's worden gebruikt. Dat biedt de mogelijkheid om de motoren zwaarder te maken en zelfs stroomlijnkuipen toe te passen. De rijeigenschappen op asfalt zijn vaak uitstekend, waarbij de rechte zithouding en het brede stuur voor een grote mate van comfort zorgen. De Duitsers hebben er een naam voor bedacht die de lading goed dekt: Reiseenduro

Adventure bikes



Adventure bikes zijn zware allroadmotoren, die in het algemeen zijn uitgevoerd met een uitgebreide kofferset, waarmee wereldreizigers hun tochten volbrengen. Desondanks zijn ze veelal alleen geschikt voor "gebaande paden". Met uitzondering van de KTM 990 Adventure (goed) en de BMW R 1200 GS Adventure (redelijk) zijn ze niet geschikt voor terreingebruik, maar de rijeigenschappen zijn vaak zeer goed op asfalt.

ATC's

Een ATC of All Terrain Carrier is een lichte trike voor in het terrein. Ook wel (ten onrechte) ATV genoemd.
De ATC is de voorloper van de Quad of All Terrain Vehicle (ATV). De eerste ATC's werden gebouwd voor mensen die veel in het terrein of op het land moesten werken (boeren, herders, bosbouwers).
 
Offroads



Een offroadmotor is een motorfiets die is ontwikkeld voor het terrein en onverharde wegen. Hij is weliswaar wettelijk en technisch bruikbaar op de verharde weg, maar daar niet ideaal. Eigenlijk is de offroad een gebruiksvriendelijke uitvoering van de Enduromotor en daar ook vaak van afgeleid.
In Nederland zijn er nog maar weinig gebieden waar legaal off road mag worden gereden. Deze gebieden liggen voornamelijk in het oosten en zuiden van het land.

Soft Enduros

Een Soft Enduro is een teruggetunede Enduromotor, geschikt gemaakt voor gebruik op de openbare weg.
Met de opkomst van de offroadmotor, waarmee men in het terrein maar ook op de verharde weg uit de voeten kon, zagen de fabrikanten die alleen terreinmotoren produceerden kansen om hun klantenkring uit te breiden. In plaats van een nieuwe motorfiets te ontwikkelen pasten zij hun bestaande, wedstrijdklare, motorfietsen aan. Toch was dit weinig succesvol: motorrijders kozen voor de meer betrouwbare producten van voornamelijk Japanse fabrieken.

Supermotards

Sport
Supermotard is een tak van de motorsport die vooral in Frankrijk populair is.
Supermotard-wedstrijden zijn gebaseerd op dirttrack, maar worden bij gebrek aan ovale banen op andere circuits gereden. Het circuit bestaat deels (ca. 30 %) uit zand, maar voornamelijk uit asfalt.
 
Vanwege de mengeling van asfalt en zand in Frankrijk ook wel Course mixte genoemd. Er wordt gereden met omgebouwde crossers en enduromotoren, met aangepaste vering, remmen en banden. In Nederland ook wel speedtrack genoemd, in België 'superbiker'.
 
Tijdens een supermotard-weekend worden vaak ook wedstrijden met quads verreden, die dan superquader heten.
Super Motards (ook wel Super Moto genoemd) onderscheiden zich van crossmotoren door de bredere velgen met straatbanden. Het voorwiel is ook stukken kleiner, meestal zo'n 17 inch i.p.v. de 21 inch bij crossmotoren. Bovendien zitten er op Super Motards veel grotere remschijven omdat er meestal op asfalt geracet wordt.
 
De race style van Super Motards is het best te omschrijven als een kruising van motorcross en Super Sport. Vooral het driften in de bochten is zeer kenmerkend voor de Supermotard.
 
Motortype
Supermotard is ook een type motorfiets: de motorfietsen die aanvankelijk moesten worden omgebouwd om aan deze wedstrijden deel te nemen worden nu ook door fabrikanten kant en klaar geleverd, zelfs voor gebruik op de weg. In principe zijn het off/allroadmotoren met:
 Een kleiner en breder voorwiel en achterwiel.
 Grotere remschijven en remzuigers.
 Aangepaste vering.

 

[Border]

MOTORTYPES PART 4

Oldtimers

Een oldtimer is een klassiek voertuig waarvan het model al lange tijd niet meer gefabriceerd wordt. Bij een auto spreekt men doorgaans van oldtimer als deze periode meer dan 25 jaar is. Voor andere voertuigen, zoals een bromfiets of een motorfiets rekent men een periode van meer dan 30 jaar.

Autocycles



Een Autocycle is een lichte motorfiets die vooral in het Verenigd Koninkrijk furore maakte.
Autocycle is de Britse benaming die eigenlijk staat voor rijwiel met hulpmotor, maar in feite wordt gebruikt voor lichte motorfietsjes (98-125 cc) voor woon-werkverkeer.
 
De meeste Britse autocycles leken erg veel op elkaar. Het eerste ontwerp werd gemaakt door George Jones, die voor Villiers werkte. Waarschijnlijk kreeg hij die opdracht om fabrikanten er toe te bewegen autocycles te gaan maken en daarvoor Villiers-motoren te gebruiken, hetgeen ze ook vrijwel zonder uitzondering deden.
 
Autocycles werden onder andere gebouwd door Aberdale, Bantamoto, Bown, Cyc-Auto, Dayton, Elswick, HEC, McKenzie, New Hudson, Norman, Rudge, Sun en Three Spires, maar ook door het Amerikaanse merk Bayley-Flyer.

Autowheels



Een Autowheel is een wiel met aangebouwd motorblokje en brandstoftank, dat met een hulpframe naast het achterwiel van een fiets kon worden gemonteerd.
Het werd aldus een gemotoriseerde driewieler. Ook wel “motorwheel” genoemd. Fabrikanten van dergelijke Autowheels waren onder andere LFG, Monet-Goyon, Perks & Birch, Pow Wow, Power Wheel, Powerbike, Singer, Smith en Wall.

Commercials
zie boven voor beschrijving en foto

Dispatch Tow
De Dispatch Tow was een Indian driewieler (volledig: Sport Scout Dispatch-Tow) die veel gelijkenis vertoonde met de Harley-Davidson-Servi-car.
De Dispatch-Tow had aan de voorkant een speciale sleepvoorziening waardoor hij achter een auto kon worden gehangen. Dat was makkelijk voor monteurs die een auto voor een servicebeurt moesten ophalen. De monteur koppelde de Dispatch-Tow achter de auto en reed ermee naar de garage.

Servi-car
De Servi-car (afkorting van service-car) is een Harley-Davidson driewieler (trike) met het 750 cc zijklep-blok van het D-model.
De Servi-Car werd van 1932 tot 1974 (!) geproduceerd. De machine werd voornamelijk door garages gebruikt (voor het meenemen van gereedschap) en door politiekorpsen. Tegenwoordig worden Servi-cars in India nog gebruikt als taxi.
Indian leverde een vergelijkbaar voertuig, de Dispatch Tow.

Triporteurs



Triporteur is de Franse naam voor een driewielige bakfiets of motorbakfiets. Bedrijven als bijvoorbeeld Juéry waren gespecialiseerd in de bouw van dergelijke driewielers.
Vooral in Vlaanderen is de term 'triporteur' overgenomen in de spreektaal. Het wordt er ook gebruikt voor een niet-gemotoriseerde driewielige bakfiets. Het was een populair vervoermiddel voor het afleveren van kleine bestellingen door bakkers, melkboeren e.d.

De naam is waarschijnlijk een samenvoeging van tricycle of Tricar en "transporteur". Een triporteur heeft meestal een voorkant van een brom- of motorfiets, maar twee achterwielen, waartussen een laadbakje is aangebracht, maar ook de omgekeerde variant (twee voorwielen en één achterwiel) komt voor. Triporteurs werden in het verleden soms in het Westen toegepast, zoals de Harley-Davidson Servi-Car, maar komen in het midden- en Verre Oosten nog steeds voor.
Als een triporteur is uitgerust met een zwaar motorfietsblok (JAP, Indian, Harley-Davidson) spreekt men ook wel van een motorcarrier. Deze motorcarriers waren populair in de tijd dat bestelwagens voor veel kleine bedrijfjes te duur waren.
 
Zijspannen
zie boven voor beschrijving en foto

Damesmotorfietsen



Een Damesmotorfiets is een motorfiets waarvan de bouw was aangepast aan het gebruik door dames.
Zoals bij een damesfiets was het frame zo laag gebouwd dat het op- en afstappen met een rok eenvoudig was. Ook wel doorstapmodel genoemd.
Fabrikanten van damesmotorfietsen waren onder andere Cedos, Crownfield, Cyclette, Eysink (de Eysink-Ladies Machine), KD, Miele, Omega (Coventry), Royal Enfield, Saroléa en Rosselli.
Soms werden ook geestelijken door de fabrikanten van damesmotorfietsen tot de doelgroep gerekend.

Driewielers

Forecars



Een forecar is een driewielige motorfiets, opgebouwd als een bakfiets, waarbij in plaats van de “bak” een zitplaats is geconstrueerd.
In Nederland zouden we zoiets waarschijnlijk een voorspan noemen. Forecars waren eigenlijk de voorlopers van zijspannen.

Tricars
Een tricar is een driewielig motorvoertuig.
In de beginjaren van de motorvoertuigtechniek was het niet duidelijk welk voertuig de voorkeur genoot, de vierwielige automobiel, de driewielige tricar, de eveneens driewielige tricycle of de tweewielige motorfiets.
Hoewel de tricar, die in het algemeen twee voorwielen en één achterwiel had, het toen niet gered heeft, worden tegenwoordig de trikes weer populair. Een bekende fabrikant van tricars was Léon Bollée, die zijn voertuigen voiturette noemde.

Tricycles
De eerste versies werden tricycle of forecar genoemd en deze werden vooral geproduceerd rond het begin van de twintigste eeuw, toen nog niet helemaal duidelijk was of een gemotoriseerd voertuig beter twee, drie of vier wielen kon hebben. Ze werden gefabriceerd door onder andere Alcyon-Gentile (Frankrijk), Beeston (Engeland), William Brough (Engeland), Gough Brothers (Engeland), New Courier (Engeland) en Royal Enfield (Engeland), maar de bekendste zijn van De Dion-Bouton (Frankrijk) wiens inbouwmotor gebruikt wordt door de meeste andere merken.

Triporteurs
zie boven voor beschrijving
 
Onder-de-zestigers



Onder-de-zestiger is een motorfietsclassificatie voor motorfietsen onder de 60 kilogram.
Personele belasting was al sinds 1826 van toepassing op "huurwaarde, deuren en vensters, meubilair, dienstboden en paarden", maar vanaf 16 april 1896 ook op gemotoriseerde voertuigen. Men kan gerust stellen dat Minister van Financiën Sprenger van Eyk een vooruitziende blik had, want de auto- en motorfietsindustrie stond toen nog in de kinderschoenen. Deze personele belasting was een extra toeslag van 6 tot 14 gulden + een opslag afhankelijk van de huishuur. In de jaren dertig betaalde een kamerbewoner in Amsterdam bijvoorbeeld ƒ 60,- per jaar.

Vanaf 1927 werd in Nederland op motorfietsen dubbele belasting geheven: Wegenbelasting èn personele belasting.
In 1935 werden motorfietsen onder de zestig kilo vrijgesteld van personele belasting. Er werd nog slechts ƒ 10,- wegenbelasting betaald. Dat maakte de lichte motorfiets zo populair, dat er in 1938 25.000 van rondreden (40 % van het totale motorenpark!). Daarmee beoogde men twee doelstellingen: het mobiel maken van de Nederlandse bevolking, nadat de werkloosheid enorm was gestegen door de Beurskrach van 1929, én het stimuleren van de Nederlandse economie, doordat merken als Sparta, Simplex, Eysink, Gazelle, Cyrus en Batavus konden profiteren van de regeling. De meest populaire "onder de zestiger" was echter de DKW RT 98. Bovendien gebruikten de meeste Nederlandse merken (met uitzondering van BMI) buitenlandse inbouwmotoren van ILO, Sachs en Villiers. Omdat het omkeerspoelingpatent van ingenieur Adolf Schnürle in handen was van DKW, moesten deze merken zich nog lang behelpen met de slechter presterende kamzuigermotoren.
 
Tijdens de Tweede Wereldoorlog schafte de Duitse bezetter de onder-de-zestig regeling af, en verving deze door een cilinderinhoud van maximaal 125cc. Dat had alles te maken met de Duitse export, die inmiddels veel meer 125cc modellen omvatte, met opnieuw als belangrijkste motorfietsje de DKW RT 125. Deze klasse werd echter geen succes, omdat na korte tijd ook de personele belasting werd afgeschaft.

Street scramblers

Street scramblers zijn motorfietsen die in het einde van de jaren 1960 en in de jaren 1970 op de markt kwamen en vooral bestemd waren voor de Amerikaanse markt. Het waren aangepaste straatmodellen die wel leken op scramblers, maar nauwelijks geschikt waren voor het gebruik als terreinmotor. Ze hadden er wel de uiterlijke kenmerken van. Daar moet men zich echter niet te veel van voorstellen: uiterlijk waren voornamelijk de omhooggebogen uitlaten kenmerkend.
Tegenwoordig zou men ze indelen bij de allroad-motorfietsen. Als voorbeelden zijn te noemen de BSA A 50 Hornet Cyclone (1963), de BSA A 65 FS Firebird Scrambler (1971) en de Triumph Trophy-modellen.
 
Trailmotoren

Het begrip trailmotor wordt vaak verward met de trialmotor, de naam is echter afgeleid van "trail" (gebaand pad).
De trailmotor echter is een offroad of allroad motorfiets. Deze laatste typen kwamen pas in de jaren zeventig in zwang. Tot die tijd werd vaak een wegmotor omgebouwd. De veerwegen werden dan iets verlengd, er kwamen semi-terreinbanden op en er werden verhoogde uitlaatpijpen (Swept back pipes) gemonteerd. De trailmotor werd ook wel Scrambler genoemd.

Pioneer

Pioneer is de aanduiding van de Engelse Vintage Motor Cycle Club voor motorfietsen tot en met 1904. Andere aanduidingen voor bepaalde klassen zijn:
Classic, Veteran, Vintage en Post vintage. De Nederlandse Veteraan Motoren Club noemt de machines Veteraan.

Veteran

Een veteraanmotor is een klassieke motorfiets.
Er bestaan diverse verenigingen voor veteraanmotoren, die bijeenkomsten, toertochten, beurzen en wedstrijden organiseren. In Nederland is de bekendste de VMC (Veteraan Motoren Club).
Veteran is een aanduiding van de Engelse Vintage Motor Cycle Club voor motorfietsen van 1905 t/m 1914. Aanduidingen voor andere klassen zijn:
Pioneer, Vintage en Post-Vintage.
Veteran is ook een klasse-indeling bij Classic Reliability Trials, de motoren van vóór 1915.

Vintage



Vintage is een aanduiding van de Engelse Vintage Motor Cycle Club voor motorfietsen van 1915 t/m 1930.
Andere aanduidingen zijn: Pioneer, Veteran en Post-Vintage. Vintage is ook een klasse-indeling bij veteranenritten, de motoren van 1915-1931.

Post Vintage (Pre War)

Pre war is een klasse-indeling bij veteranenritten met motorfietsen.
De benaming wordt onder andere gebruikt door de Engelse Vintage Motor Cycle Club, maar in navolging daarvan ook door de meeste andere verenigingen voor klassieke motorfietsen.
Pre war duidt de motorfietsen van 1931 tot 1940 aan. Soms wordt ook wel de naam Post vintage genoemd.

Classics

 "Classic" is de aanduiding van de Engelse Vintage Motor Cycle Club voor motorfietsen van na 1940 die echter minstens 25 jaar oud zijn.

[Border]

MOTORTYPES PART 5

Wedstrijdmotoren

Crossmotoren



Een crossmotor is een motorfiets die geheel gemaakt is om snel door verschillende soorten terrein te rijden.
De machine is zo licht mogelijk gebouwd; verlichting en overige onnodige onderdelen, zoals een startmotor, ontbreken. Crossmotoren worden gestart met een kickstarter. Jarenlang werden in de motorcross uitsluitend tweetaktmotoren gebruikt. Deze leveren bij een gegeven gewicht en cilinderinhoud meer vermogen dan viertaktmotoren. De laatste jaren worden er weer viertaktmotoren toegepast omdat deze minder luchtvervuiling veroorzaken; ze verbranden een mengsel van lucht en benzine (euro 95), terwijl een tweetaktmotor een mengsel van lucht, benzine en olie (mengsmering) verbrandt. Deze olieverbranding werkt sterk vervuilend. Het verschil in rendement is in de motorcross-sport weggewerkt door voor viertaktmotoren een grotere cilinderinhoud toe te laten. Zo worden in de MX1 klasse tweetaktmotoren met een maximale cilinderinhoud van 250cc toegelaten, terwijl voor viertaktmotoren een cilinderinhoud tot 450cc is toegestaan.

Dragracers/sprinters



Dragrace is een tak van motor- en autosport waarbij twee coureurs vanuit stilstand tegen elkaar rijden over een korte afstand van meestal 1/4 (402m) of 1/8 mijl (201m).
De winnaar gaat door naar de volgende ronde. Ontstaan in Amerika uit de zgn. stoplichtsprintjes. Dragrace lijkt op motorsprint. De klassen waarin gereden wordt verschillen per continent en zelfs per land.
met het oog op de veiligheid heeft de NHRA sinds 2008 de te racen afstand op de 1/4 mijl,terug gebracht naar 1000 ft(305 meter)

Enduromotoren



Voor het rijden van Endurowedstrijden bestemde motorfiets, die op grond van de reglementen aan minimale wettelijke eisen voor de openbare weg moet voldoen. Een enduromotor lijkt op de offroad, maar is minder geschikt voor beginnende rijders. Een echte Enduromotor heeft ook - als sportmachine - vaker onderhoud nodig.
 
Enduromotoren zien er uit als crossmotoren, maar voldoen wel aan de wettelijke eisen voor rijden op de openbare weg en ze hebben dus ook een kentekenbewijs. De wellicht bekendste machines zijn de Honda XR serie (XR 250/400/600/650), KTM LC4 en Husqvarna's. Dit zijn allemaal viertaktmotoren die vanaf de fabriek al aan de wettelijke norm voor het kenteken voldoen en dus ook nieuw met kenteken worden verkocht. Maar ook competitie crossmotoren kunnen hiervoor worden omgebouwd. Merken als KTM en Husqvarna, van oudsher de twee grote merken op het endurogebied, leveren ook tweetaktmotoren met kenteken. Dit zijn dus feitelijk motorcross machines, alleen door de fabriek al klaargemaakt en met kenteken verkocht. Technisch zit er op de aanwezige verlichting na weinig verschil tussen enduro of crossmotoren, behalve bij enduro's het grotere aantal versnellingen. Ze lijken in uiterlijk dus ook veel op elkaar.
 
Gangmaakmotoren



Een gangmaakmotor is een motorfiets die door gangmakers gebruikt wordt om wielrenners uit de wind te houden.
Bij langebaanwedstrijden worden zeer zware 2000- tot 2500cc-motoren gebruikt. Dit is vanwege hun soepele motorkarakter, waardoor ze zonder koppeling of versnellingen schokvrij tot ca. 100 km/h kunnen accelereren.
Het lange stuur stelt de rijder in staat rechtop te gaan zitten en aldus zo veel mogelijk wind te vangen. Zo kan de wielrenner extreem hoge snelheden bereiken. Een gangmaakmotor wordt ook wel "pacer", "steher" of "stayer" genoemd, omdat de rijder in feite een staande houding heeft.
 
Aan het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw werden tandem-gangmaakmotoren gebruikt, waarbij de bestuurder de motorfiets bestuurde en de passagier, rechtop zittend, als "windvanger" voor de wielrenner diende.

Minibikes



Een minibike is een kleine motorfiets met een maximale afmeting van 50 cm hoog en 1 meter lang. Het motorblok is veelal een 39cc- tot maximaal 110cc-tweetakt of -viertaktmotor met maximaal 19 pk. De snelheid varieert van 30 tot 110 km/h. Er bestaan twee typen: de mini en midi. De mini wordt over het algemeen bereden door de jongeren en de midi door ouderen.

Pitbikes



Een pitbike, of midibike, is een kleine crossmotor met een Honda viertakt motorblok of een replica daarvan. De wielen hebben een diameter van 10" of 12" met cross- of supermotardbanden. Op veel kartbanen kan men terecht met een pitbike met supermotardbanden.
Honda maakte de eerste pitbikes, de CRF50 en de XR50. Deze waren bedoeld als kindercrosser. Later kwamen de andere Japanse merken zoals Yamaha en Kawasaki en Suzuki. Ieder groot Japans merk heeft fabrieken in China staan waar nu de replica's worden gemaakt. Merken als Thumpstar, BBR, Masai, en de meer voor wedstrijd gebruik geschikte merken als Pitpro en Monstermoto zijn hier goede voorbeelden van. Nadat het pitbiken populair was geworden in Amerika, werd de productie in China verhoogd. Hierdoor zijn pitbikes een stuk goedkoper geworden en is het ook populair geworden in Nederland.
 
De motoren waren 110cc 4 takt met een topsnelheid van rond de 80 à 100km/h. Ze hebben 4 versnellingen ( 0 1 2 3 4 ). In Nederland wordt er met pitbikes geracet op het circuit. Hiervoor zijn de pitbikes omgebouwd tot supermotard met racebanden. De races worden georganiseerd door de SBO en de MON en de KNMV
Monstermoto.nl heeft er voor gezorgd dat er in Nederland bij de bonden MON en KNMV een Supermotard competitie is gestart. De eerste Nederlandse Kampioen in die klasse is Rob van der Klooster uit Rockanje, dat was in 2006. In 2007 is dat bij de MON Gino Nagtegaal eveneens op een Monstermoto pitbike.

Trialmotoren



Kenmerkende eigenschappen zijn: een laag gewicht; een grote bodemvrijheid; vrijwel altijd een lichte tweetaktmotor van 125- tot 300 cc; slechts een rudimentair zadel; dikke banden met een lage bandenspanning.
De meest bekende merken zijn GasGas en Montesa. Ook Honda en andere Japanse merken spreken een aardig woordje mee. Enkele decennia geleden waren het voornamelijk Britse eencilinders die de dienst uitmaakten. Deze motorfietsen zijn speciaal ontworpen voor de trialsport. Hier is het de bedoeling een hindernissenparcours af te leggen zonder met de voeten aan de grond te komen. Deze hindernissen kunnen indrukwekkende, meer dan manshoge voorwerpen zijn zoals kolossale boomstammen, rotsblokken, vrachtwagens, stapels pallets en nog veel meer. Trialmotoren zijn in staat om korte tijd tegen loodrechte muren omhoog te rijden. De draaicirkel is zo klein dat de motor om zijn eigen achteras heen kan rijden zonder dat het achterwiel van zijn plaats komt. De motor kenmerkt zich door zijn minimale ontwerp welke in het midden diep doorzakt terwijl hij zeer hoog op zijn poten staat. Zo is er nauwelijks sprake van een zadel en lijkt het vooral een motorblokje op wielen te zijn. Het benzinetankje heeft vaak maar een inhoud van 1 of 1.5 liter, ruim voldoende voor een complete wedstrijd.
 
Veel vermogen hebben de motoren niet, 17 pk is al heel veel. Maar alles draait hierbij om een zeer groot koppel die de motor erg sterk maakt. Ook moet een trialmotor zeer goed stationair kunnen lopen en blijven lopen. Het zijn ook geen zware motoren en meestal tweetakt motoren. De cilinderinhoud is verdeeld in 50 en 80 cc voor de jeugd en 125, 250 of 350 cc voor volwassenen. Wedstrijden worden niet per cilinderinhoud gereden zoals bij motorracen en motorcross heel gewoon is. Sommige merken kunnen dus ook 300 cc hebben of 280 cc. Een trialmotor boven de 350 cc is vrij zeldzaam. In de praktijk blijkt dat ze dan al snel te zwaar en te sterk worden waardoor de kracht van de motor niet meer goed te doseren is, een heel belangrijk punt in de trialsport.
De bandenspanning wordt bij een trialmotor laag gehouden om de banden maximale grip te geven op stenen, rotsen en dergelijke. De grote bodemvrijheid is nodig om hindernissen te kunnen nemen.
Het zadel wordt nooit gebruikt. Het is vrijwel onmogelijk op een trialmotor te zitten, omdat het zadel zeer laag geplaatst is, terwijl de voetsteunen zeer hoog geplaatst zijn.

Wegracers



Wegrace is een tak van motorsport waarbij individuen of teams het tegen elkaar opnemen op een gemotoriseerde twee- of driewieler.
 
De eerste vorm van "motorsport" ontstond toen fabrikanten bij wijze van test hun motorfietsen door testrijders zo snel mogelijk een bepaalde afstand lieten afleggen. Toen hieruit een competitie tussen verschillende merken ontstond ging men betrouwbaarheidsritten organiseren. Deze werden over grote afstanden gereden, in het Verenigd Koninkrijk bijvoorbeeld van Londen naar Brighton of van Land's End naar John o' Groats. Er volgden zelfs internationale wedstrijden, zoals de Anglo-Dutch Reliability Trial. Het probleem was echter dat er geen groot reclame-aspect aanwezig was. Er was immers nauwelijks publiek. Door het rijden van wedstrijden op afgesloten circuits en velodrooms was het aantrekkelijker voor publiek om te gaan kijken, en bovendien kon ook de pers makkelijker verslag van de wedstrijden doen. In de Verenigde Staten werden aanvankelijk houten wielerbanen (board tracks) voor wedstrijden gebruikt, maar ook de ovale zandbanen (dirttracks) werden populair. In feite zijn ze dat nog steeds.
 
Rond 1910 ontstonden overal ter wereld de eerste (gedeeltelijk) verharde race-circuits, voornamelijk voor autoraces. Maar uiteraard werd hier ook door motorfabrikanten gebruik van gemaakt. Hoewel er toen al legendarische circuits ontstonden, zoals bijvoorbeeld Brooklands, waren er nog niet veel gestructureerde kampioenschappen. Men kon regionaal of nationaal kampioen worden, en later ontstonden ook Europese en Amerikaanse kampioenschappen. Ook de reglementen misten alle structuur en in veel gevallen maakten zelfs de verschillende cilinderinhouden tussen de deelnemende machines geen verschil. Ook de toegelaten technische wijzigingen ten opzichte van "standaard" motoren waren niet gestructureerd. Tot vlak voor de Tweede Wereldoorlog waren bijvoorbeeld compressoren in het Europees kampioenschap toegestaan.
 
In 1949 ging de Fédération Internationale de Motocyclisme (FIM) het wereldkampioenschap, de GP wegrace organiseren. De klassen werden verdeeld: 125 cc, 250 cc, 350 cc, 500 cc en zijspannen. In 1961 kwam daar nog de 50 cc klasse bij. De constructie van de motorfietsen was vrij, hoewel compressoren verboden werden. Maar tweetakten, viertakten, één-, twee-, drie-, vier-, zes- en zelfs achtcilinders konden tegen elkaar concurreren. Dat leverde de meest fantastische constructies op: de Moto Guzzi V8, de Honda 50 cc tweecilinders, 125 cc vijfcilinders en 250-en 350 cc zescilinders.
 
In de loop der jaren zijn door de FIM uiteraard reglementswijzigingen doorgevoerd. De 50 cc klasse werd vervangen door de 80 cc klasse en deze klasse werd later geheel afgevoerd, net als de 350 cc klasse. De 500 cc klasse werd de MotoGP met 990 cc en later 800 cc viertakten en in 1971 werd de 750 cc klasse ingevoerd. Deze werd al snel F1 en later opgesplitst in Superbikes en Supersport. Er kwamen al begin jaren zeventig geluidsnormen die de viertakten (eigenlijk was alleen MV Agusta toen nog met deze motoren vertegenwoordigd) de kop kostten.
 
Ook de betrouwbaarheid van motorfietsen wordt nog steeds op de proef gesteld in de Endurance. Intussen mogen 125 cc motoren nog slechts één en 250 cc motoren twee cilinders hebben. De 250 cc klasse werd in 2010 de Moto 2. In het kader van het "uitroeien" van de tweetaktmotoren wordt de 125 cc-klasse in 2012 vervangen door de Moto 3.
 
Verschillende soorten wegrace zijn:
 GP wegrace (125 cc, Moto 2 en Moto GP)
 Superbike
 Supersport
 Endurance (lange afstand)
 ONK Open Nederlands Kampioenschap (met o.a de Supermono)
 KNMV Cup Races (met o.a. de SuperCup 600 en SuperCup 1000)


Verder hebben we nog de categorie motorsport, welke ik wellicht nog eens verder uitwerk.
Het zijn nu echter al 5 delen, anders wordt het wat veel.

Motorsport

Asfalt

Dragracing
Heuvelklim
Sprint
Wegrace
-GP Wegrace
-Superbike
-Supersport
-Endurance
-Zijspanrace

Zijspanrally

Ijs

Ijsspeedway
Skijöring

Terrein

Baansport
-Dirttrack
-TT Dirttrack
-TT Steeplechase
-Grasbaanrace
-Shorttrack
-Speedway

Enduro
Hillclimb
Motorvoetbal
Motorcross

Freestyle motorcross
-Supercross
-Dubbelcross
-Indoorcross
-Zijspancross

Rally
-Woestijnrally

Supermotard
Trial
-Indoor Trial
-Speed Trial

Met dank aan Wikipedia 

[Dick]

  Leest lekker...

[Arnold]

Hey Border,
knap stukje werk.
Lees lekker en........best leerzaam ook.
Je zou het moeten aanbieden aan de MC's, onder het motto:
"Er rijdt meer onder de zon als HD's" 

[Thervain]

Zo hey! Lekker aan 't researchen! 

[eliminator]

Ik mag toch aannemen dat je het knipt en plakt...anders heb je geen vingers meer over nu vrees ik...

Goed werk! En ik ben er nu achter dat ik op een cruiser rijd...(geloof ik) Of was het nou toch custom chopper...

[Aladin]

custom is voor mij ook gewoon gesjopt.
Zag op blz 2 dat een chopper vooral gezien wordt als met een lange voorvork en hoog stuur...
custom is van customised immers.
Maar wordt in de praktijk nooit een caferacer mee bedoeld bijvoorbeeld.
Vrijwel altijd Harley clonen/creaties.

[Arnold]

Een custom is ook leuk voor anderen om naar te kijken.......

http://www.flixxy.com/motorcycle.htm

[MotorFreak]

Een custom is ook leuk voor anderen om naar te kijken.......

http://www.flixxy.com/motorcycle.htm

Zeker weten dat je er meer mee kan 

[Alex Davidse]

wat voor categorie valt dit een boss hoss 

[Arnold]

Een custom is ook leuk voor anderen om naar te kijken.......

http://www.flixxy.com/motorcycle.htm

Zeker weten dat je er meer mee kan 

 

[Thervain]

Een custom is ook leuk voor anderen om naar te kijken.......

http://www.flixxy.com/motorcycle.htm

Doen ze bij mij nou nooit... 

Maar dat gelukkig ook niet! 

[Border]

wat voor categorie valt dit een boss hoss 

ik denk een power cruiser 

[Arnold]

wat voor categorie valt dit een boss hoss 

Een "boulevard" cruiser..........

[Dick]

Onder wat voor categorie zou deze vallen T'is in iedergeval een erg grote motor.

[eliminator]

Een custom is ook leuk voor anderen om naar te kijken.......

http://www.flixxy.com/motorcycle.htm

Zeker weten dat je er meer mee kan 

Ik geloof dat ik mijn ritjes maar alleen rij voortaan....het crematorium mag nog even wachten!

[Thervain]

  Heel verstandig!