Phoehe iets veranderen aan het uiterlijk, tsje bij een Duc horen natuurlijkde bekende sportdempertjes met het blauwe stikkertje, voor de rest lekker orgineel laten zeker als het er nog als nieuw uitziet
Nog ff terug in de tijd nu het toch over een Duc 900 gaat
Zittend bij de brandende kachel en achter de computer kom ik bij van een koud dagje. Vrijdag is voor mij meestal het teken om 's morgens vroeg het Monster aan te slingeren om deze dan te vervoeren naar mijn werk, zo ook deze morgen. Dat het vanmorgen wat langer duurde dan normaal had te maken met wat kou en vastgevroren gaskabels. Tijdens het wakker worden op het pruttelende fietsje bleek dat 60 km/h het maximum was op het moment dat het gaskabeltje strak getrokken werd. Had ik dan ook maar ......... is snel bedacht.
Verder kwam ook snel het volgende verhaal boven borrelen wat een vijftal jaren geleden is ontstaan tijdens een ander winterritje op een naar warmte hunkerende Ducati.
Een aantal jaarwisselingen geleden was het opeens 1 Januari in de middag toen ik besloot om richting huis te rijden na een leuke oud en nieuw viering. Koud was het, en alle kleding was uit de kast gehaald om het ritje Wijchen, Rotterdam aangenaam te laten verlopen. Echter...
De 900 ss stond niet bekend om zijn geweldige rijeigenschappen bij koud en vochtig weer. Wat op moment van vertrek niet erg was daar het toen nog droog was. Jammer dat het vervolg al begon na tien mintuten snelweg, toen de eerste sneeuwbui het zwarte asfalt onmiddellijk veranderde in een witte glijbaan...... uh ? Dikke witte vlokken en een al heel snel sputterende Duc gaven te kennen dat het ritje naar huis wel wat langer ging duren dan de gebruikelijk 1 uur en vijtien minuten. Het eerste tankstation werd met een hevig protesterend motorblok nog net gehaald.
Voor de niet technisie onder ons, dat kl@#$e ding deed het gewoon niet meer. Bevroren carburateurs waardoor de doorstroming van het branbare mengsel akelig stagneerd is iets waar je niet mee te maken wil hebben. Vastzittende gasschuiven, wel/geen doorstroming van benzine en meer van die ellende maken het dat er maar tien/vijftien minuten gereden kan worden tot het motortje aangeeft te willen stoppen. Het eerste tankstation werd dan ook benut om al inproviserend de carburateurs en motorblok uit de rijwind te houden door deze in te pakken met coca cola karton.
Redt het tot het volgende station en help tussen neus en lippen door een andere gestrande weggebruiker die op de wegenwacht stond te wachten [ met een wachttijd van plus/minus drie uur......] Blij als een kind vervolgt deze meneer zijn weg met een luchtfilter weer in "winter"stand. En wacht ik bij een bakje koffie tot het Ducje er weer zin in heeft. Na een kwartier ga ik verder met eindelijk ontdooide carburateurs en beland na een tijdje weer op de vluchtstrook...... het is er ondertussen niet warmer op geworden en minder hard sneeuwen doet het nog lang niet.
Opeens zit je tegen wil en dank in een verhaal wat ik nu lachend kan opschrijven, toendertijd had ik nog geen toets in kunnen drukken wegens koude vingers en stijve ledematen.
Als altijd komt het wel weer goed en bereik ik na twee en een half uur mijn huisje..... bevroren en wel.
Kou kan ik nu nog steeds wel hebben, maar ook mijn tweede Ducati blijft liever staan als de temperaturen beneden de tien graden en de vochtigheid hoog is. Ondanks alle speciale modificaties die er in de loop van de tijd op los gelaten zijn.
Maar die zomer, waar blijft die nou ?
met bibberende groet, Hob & Hobsakee
22 februari 2013, 09:15:20
